Oktober 2023. Het bericht komt binnen. De startnummers voor de Rotterdam Marathon kunnen worden gereserveerd. Uhhhh, zal ik…..???
En ja, het advies om met een nieuwe heup ooit nog te kunnen en mogen hardlopen had ik al lang genegeerd, dus wat let me! Annuleringsverzekering erbij voor het geval dat en ik schreef me in.
April was nog ver weg!
Toch kwam de datum sneller dichterbij dan gedacht. Dus toch maar wat langere afstanden in de benen gaan proppen.
En ik huldigde nog steeds mijn standpunt: Ik zal wel zien hoe het letterlijk loopt!
De week voor D-day brak aan.
Plotseling kwamen er emails bij mij binnen met het verzoek om een interview te geven. Interview? Ik? Waarom? Ik ben toch geen BN-er?
De aap kwam al snel uit de mouw: Ik bleek de oudste deelnemende dame aan de Rotterdam marathon te zijn! Pfff, dat was wel even schrikken!
Maar oke, dacht ik, vooruit dan maar! Live op de radio! Ik had wel een beetje de kriebels, gelukkig lukte het allemaal!
Nog een paar dagen. Ik ging weer aan de bietensapkuur, waardoor mijn vochthuishouding prachtig rood kleurde.
Al zit zo’n kuur maar tussen mijn oren, ik denk nog steeds dat ik er relaxter door loop!
En zo werd het dan zondag 14 april. Met Ivonne, Els, Stefan en veel fans stapten we al vroeg in de metro naar Rotterdam waar we eerst aan de koffie gingen. Lekker toch?
Samen met Els togen we naar het startvak. Nou, we waren bepaald niet de enigen, wat een drukte!
Bijna in tranen hoorden we Lee voor de laatste keer “You’ll never walk alone” zingen. Kippenvel hoor! En eindelijk mochten we een half uur later los over de startlijn aangemoedigd door een geweldig Rotterdams publiek.
Tegen alle verwachtingen in brak de zon door, wat zorgde voor nog meer sfeer!
Op verzoek van heel veel fans had ik me toch weer laten verleiden om mijn oranje handjes op mijn hoofd te planten om herkenbaar te zijn, weliswaar onder het protest dat ik als oude vrouw niet wilde opvallen!
Doch geen keus, de meerderheid zei: “Doen!”
Oh, wat was het onderweg weer genieten van al die supporters, die aanmoedigingen schreeuwden en overal muziek van dweilorkesten tot brassbands, zo opzwepend, dat ik er zelfs nog een dansje met een enthousiaste toehoorder aan heb
gewaagd tot grote hilariteit van de omstanders! Ook dat is Rotterdam op zijn best, toch?
Langs het hele parkoers ontdekte ik (of zij mij!) familieleden, Brugrunners, vrienden en bekenden, zo lief!
Het gezegde dat het publiek je vleugels geeft, vind ik wel ver gaan, maar het leidde wel af van mijn bennen, die toch wel wat zwaarder gingen aanvoelen!
Het Kralingse Bos kwam in zicht, zo daar kon ik zonder excuus lekker stukjes wandelen, wel verdiend vond ik zelf, nietwaar?
Voor me uit ontdekte ik Monique en Natascha, waar ik als afleiding even mee kon kletsen.
Terug op de Boezemstraat stond de Brugrunnersclan nog steeds heel trouw zoals altijd om ons de laatste 3 kilometer moed in te spreken, wat ik dankbaar in ontvangst nam!
Ik ging die Coolsingel halen!!!!!
Met veel gejuich en applaus van het enthousiaste publiek daar knalde ik ( nou ja, niet overdrijven!) rende ik over de finishlijn, waar ik meteen werd belaagd door camera’s en microfoons van Radio Rijnmond voor jawel weer een live interview.
Dat heb ik geweten! Hoeveel mensen dat gezien hadden, wil je niet weten!
Ik was er gewoon stil van en dat wil wat zeggen!
Het was absoluut een heel geslaagde dag en het is weer waargemaakt: ROTTERDAM IS ECHT DE MOOISTE.
Tot volgend jaar!
Elly van Buijtenen, die nog steeds nageniet.
